آزادی راه طولانی و باریکی دارد؛ این جمله‌‌‌‌‌‌ای آشناست که آن را به واسطه کتاب دالان باریک از عجم اوغلو می‌‌‌‌‌‌شناسیم. جمله‌‌‌‌‌‌ای تکراری و کوتاه که می‌توان آن را به وجوه دیگر زندگی اجتماعی و اقتصادی نیز تعمیم داد؛ در واقع توسعه و آزادی اقتصادی هم راه باریکی دارد و یک‌شبه حاصل نمی‌شود.
به اعتقاد نویسنده کتاب، توازن میان حکومت‌‌‌‌‌‌ها و مردم منجر به ظهور آزادی و در نتیجه رشد، شکوفایی و آزادی اقتصادی خواهد شد. دولت باید وظیفه اصلی خود که همان سیاستگذاری است را برعهده گرفته و در نقش رگولاتوری حاضر شود.
از سوی دیگر هم لازم است که کار و برنامه‌‌‌‌‌‌ریزی برای تحقق توسعه اقتصادی را به بخش خصوصی و نهادهای بخش‌خصوصی همچون اتاق‌های بازرگانی، اتحادیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و تشکل‌ها بسپارد تا در آینده‌‌‌‌‌‌ای بلندمدت، به نظاره ثمرات قدم‌زدن در این راه بنشیند. راهی باریک و طولانی که بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته جهان رفته‌‌‌‌‌‌اند و نتیجه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش، اقتصادی آزاد و پویا شده‌است.
موفق نبودیم
محمدرضا انصاری، نایب‌رئیس اتاق ایران در همین‌باره یادآوری می‌کند: حضور اتاق در محافل دولتی را با موفقیت ارزیابی نمی‌کنم. علت هم این است که نظرات اتاق به اندازه‌‌‌‌‌‌ای که انتظار داشتیم، تاثیرگذار نبوده‌است. مواردی بوده که اتاق در سال‌های گذشته بررسی کرده و نظرات درستی داشته و آنها را به دولت ارائه کرده؛ اما متاسفانه دولت استفاده‌‌‌‌‌‌ای از آنها نکرده‌است. دولت معمولا بدون دریافت مشورت، تصمیم‌گیری می‌کند.
گزدرازی، رئیس اتاق بوشهر توضیح می‌دهد: مهم‌ترین مسوولیت اتاق بازرگانی، ارائه مشاوره به قوای سه‌‌‌‌‌‌گانه است، با این حال یکی از ظرفیت‌هایی که در سال۹۰ به‌صورت نهادینه شروع به فعالیت کرد، شورای گفت‌وگوی بخش‌خصوصی و سه قوه بود. این شورا در ابتدا، وجهه خاصی نداشت؛ اما با تلاش‌های بخش‌خصوصی از ظرفیت‌های این شورا در استان‌ها استفاده شد.
یونس ژائله، رئیس اتاق تبریز نیز بیان می‌کند: دولت تا حدی از مشورت بخش‌خصوصی بهره می‌گیرد و نمی‌توان گفت اتاق نقش تاثیرگذاری در مجامع ندارد، اما اتاق بازرگانی به‌عنوان پارلمان بخش خصوصی، باید بررسی‌‌‌‌‌‌های کارشناسی عمیق‌‌‌‌‌‌تری در حوزه‌های دیگر هم انجام دهد. این نهاد، وظیفه دارد اقدامات عملیاتی نیز انجام دهد و بازارهای جهانی را بشناسد.